Telewerken: tijdelijke methode of nieuwe levensstijl?
Toen in december 2019 gevallen van longontsteking en koorts werden gemeld in de zeevruchten- en pluimveesector in Wuhan, China, zou elke hint van een wereldschokkende pandemie een zucht of een glimlach hebben opgeroepen. Twee jaar later worden we echter nog steeds geconfronteerd met een wereldwijde pandemie die het leven in alle uithoeken van de wereld moeilijk blijft maken.
Het eerste ziektegeval in België werd gemeld in de buurt van Brussel in februari 2021, en sindsdien heeft het land, net als de hele wereld, golf na golf en zelfs verschillende opsluitingen ondergaan. Hoewel de situatie sindsdien grotendeels tot rust is gekomen, heeft het virus ons leven en onze gewoonten ingrijpend veranderd.
Een van deze veranderingen heeft echter aanleiding gegeven tot een zeer interessant debat. Telewerken heeft zijn intrede gedaan in ons leven, brengt gemak en chaos met zich mee, en doet nu de vraag rijzen: moeten we terug naar kantoor of moeten we thuis blijven werken?
Thuis overleven
Een huis is een plek om te wonen, nietwaar? Het is niet alleen van bakstenen gemaakt, maar het is ook een omgeving, een gezellige cocon om te ontspannen, uit te rusten en troost te vinden. Maar sinds de covid is ons dak voor onbepaalde tijd onze enige woonplek geworden.
Door de pandemie moesten onze werkgevers hun terughoudendheid om te telewerken opzij zetten. Van het een kwam het ander, en dat was thuis een werkruimte inrichten, de apparatuur aanschaffen en gaan! Zo werd een geheel nieuwe levensstijl geboren: telewerken.
Telewerken heeft ons echter meer aan huis gebonden gemaakt. Geen moeilijk wakker worden meer, gewoon opstaan, een kop koffie inschenken en aan de slag gaan. Van de crèche tot de cruciale vergaderingen, alles is virtueel geworden met een vingerknip. Voor velen van ons is de overgang niet gemakkelijk geweest, maar laten we eerlijk zijn, deze manier van werken brengt zowel positieve als negatieve aspecten met zich mee.
Wat de productiviteit betreft, was er in het begin een wereldwijde piek, waarbij mensen meer vanuit hun luie stoel werkten. De situatie stabiliseerde zich uiteindelijk, maar sindsdien zijn er berichten over geestelijke gezondheidsproblemen als gevolg van de werkdruk en de opsluiting. Telewerken heeft namelijk aangetoond hoe angstig onze huizen kunnen worden als we de hele dag opgesloten blijven.
De nieuwe norm?
Sinds de versoepeling van de maatregelen en de vaccinatie is het leven langzaam weer normaal geworden en biedt het een nieuwe kans: de mogelijkheid om overal ter wereld te werken.
Weet je nog dat je twee weken van tevoren vrij moest vragen om vroeg aan je weekend te beginnen? Wat als je zou besluiten te gaan en staan waar je wilt, zodat je kunt telewerken en na je uren van de rest van de dag kunt genieten? Geen verzoeken meer sturen, geen last minute complicaties en iedereen is blij!
Deze nieuwe manier van leven biedt een enorm scala aan mogelijkheden. Dit kan de reden zijn voor de enorme ontslaggolf in de VS als reactie op de eis dat werknemers naar hun bureau komen om te werken! Een groot deel van de werkende bevolking lijkt inderdaad de voorkeur te geven aan thuiswerken, en terecht.
Zijn echter de bedrijfscultuur, de kennis van collega’s en vooral het gevoel tot een organisatie te behoren niet ook belangrijk? En hoe zit het met al die mensen wier werk het grootste deel van hun sociale interacties uitmaakte? We zijn tenslotte niet allemaal gelijk als het op socialiseren aankomt, nietwaar? En hoe zit het met de conciërges en bewakers wiens baan afhangt van onze aanwezigheid?
Misschien is het tijd dat we erover praten, is het niet? Wat gebeurt er nu?
